Senenin son günlerinde Woody Allen'in en sevdiğim filmim dediği Kahire'nin Mor Gülü'nü, sonuna kadar heyecan ve merakla Contratiempo'yu, Leonardo filmlerine kafayı takıp Muhteşem Gatsby ve Sıkıysa Yakala'yı, Kaz Dağları özlemimizi gidermek için Hasan Boğuldu'yu, Afganistan'da insanların ne koşullarda yaşadığını bir kez daha görmemizi sağlayan Pervane'yi, hikayenin sonuna kadar akıllanmayıp beni üzen umut dolu Cabiria'yı izledik.
Geçen hafta içi daha önce Buluşma Yeri oyununu izlediğim Duşan Kovaçeviç'in Ocak'ta Bahar-Yeraltı oyununu izledik. Ertesi gün dayanamayıp oyunun 1995 yılında Emir Kusturica tarafından çekilen filmini de izledik. Yugoslavya’nın trajik ve acı dolu 50 yıllık bir yaşam sürecinin üç dönemini sergileyen oyun metninin genişletilmesiyle çekilen 2 saat 50 dakikalık filme göre epey yüzeysel kalsa da dekorunu ve uyarlamayı sevdim. Oyuna gidenlerin hikayenin başı ve sonunu görmeleri için filmi izlemesini tavsiye ederim.
Tatlı Kaçık'ta Ayşe Kökçü çok tatlıydı:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder