” bütün bu ” siz” ler, “iz” ler, “uz” lardan sıkılırım ben. yapmacık, fazlalık gibi gelirler bana . ikinci konuşmamda “sen” diyemeyeceğim biriyle bir daha konuşmam. ne dersin(iz)?
- galiba sizi anlıyorum.
- yanılıyorsun. “siz” anlanamaz, “sen” anlanır. bazı kitaplarda “sizi seviyorum” u okuyunca gülerim. sanki “siz” sevilirmiş! “sen” sevilir, değil mi?..”

-Aylak Adam