Bugünse olağanın üstünde umutsuzum. Topluluk içine çıkmak üzere sakladığım enerjinin bir kısmını şimdiden gereksiz yere harcamış gibi hissediyorum kendimi.Parçalarımı toplamak, bedenimle ruhumu yeniden örtüştürüp bütünlemek normalde olduğundan daha fazla kararlılık ve cesaret gerektiriyor.
İşte hayat adım adım ilerliyor, her adımda beklenmedik bir şeylerle karşılaşıyor insan. Bazen çıkış yolları kapanıyor, her şey sıkışıp kalmışken o yollar yeniden genişliyor. Yola devam edebilmek için dayanıklı olmak, zorluklarla boğuşmak, kendi gücüne inanmak, bazen de geri çekilmek gerekiyor.
Cinayet Fakültesi kitabını on sene önce okumuştum, bir balık hafızalı olarak hiçbir şey hatırlamıyordum. Yeniden okudum ve yine Pınar Kür'ü sevemedim.
Film izleyemediğim, ekrana uzun uzun bakamadığım bir dönemdeyim yine. Hele de Netflix yapımlarından ayrı bir baygınlık geçirmiş durumdayım.Ben de kendimi kitap okumaya verdim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder