hayatta ne yaparsan yap önemsiz olacaktır.ama senin yapman çok önemlidir.çünkü başka kimse yapmayacaktır.aynı, biri senin hayatına girdiğinde, bir yanının 'hazır değilsin' diyip, diğer yarının 'onu sonsuza kadar senin yap' demesi gibi.
"Eğer beni duyabilseydin, parmak izlerimizin dokunduğumuz hayatlardan kaybolmadığını söylerdim."
benim gibi bu filmi izlerken hüngür şapır ağlamış kaç kişi vardır acaba? filmin içine girdim resmen izlerken . çocuğun mutsuzluğunu, hiç bir şeyi umursamamasını yaşadım. o derin derin sigara içişlerini, küçük kızın toplumla barışamamasını. birbiriyle iletişemeyen insanlardan olmayı. acıtasyon yapılması ve kızın babasının polis vs oluşu fazla kurgusal olabilir ama ben çok etkilendim bu filmden.ps:şu park nasıl güzel bi şeydir aman yarabbi!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder