Bir çocuğun içi sandığımızdan daha karmaşık; sandığını açmadan bunu bilemezsiniz.Çocuklar her şeyi yakından görüyorlar; yıllar sonra bile..İnsanın dünyaya hazırlanırken noksanlarının ve hazırlıksızlıklarının bulanık suyunda çırpınmaktan başka türlü bir şey yapamadığını sanıyoruz.Oysa insan bu çamurda büyüyor ve büyürken tanık olduğu her şeyi vakumlayıp konsantre hale getirip saklıyor.Hatta bu çamurun içinde kendini yaratıyor;çamurun kendisi oluyor.sf53
Birini ölümüne kırdıysan ve bu tamir edemeyeceğin bir şeyse, sen de orta yerinden kırılmışsın demektir.Farkında olmasan da..sf.61
Aklım baliğ olduğumdan beri,bu dünyada ne aradığımı kendi kendime sorar dururum.Günler iyi kötü mütedeyyin bir elde tespih taneleri gibi sıralayıp sayıldılar işte çoğu gitti azı kaldı..Bazen onları sayarken uykuya daldığım da oluyor.Silkinip uyandığımda hayatımın nasıl geçtiğini fark etmediğimi anlıyorum.Galiba hayat da beni fark etmiyor.Eskiden insanın bütün gayreti bunun için midir diye merak ederdim.Yani hayat bizi fark etsin diye mi yaşıyoruz?Hayat dediğim,iki çocuk bir kadın..Şimdi arkamda geçen günlerin dakikaların ekip biçtiği tarumar bir bahçe duruyor.O bahçe yeniden yeşillenir mi?Sadece bana ait bir zamanın sahibi olabilir miyim?Serbest olabilir miyim?sf.89
Acaba hata mı yaptım?Acaba nasıl mutlu olunacağını biliyor muyum?İşin garibi, on beş yaşındayken bunlara cevap vermek çok kolaydı.Şimdi bunca şey öğrendikten sonra,kendimi bile tanıyamıyor olmanın cehaleti içindeyim.sf107
Hayatı karmakarışık yapan şey,çoğu zaman gerçekler değil; bizim düşündüklerimiz.sf207
60lı yıllardan günümüze taşınan bir ailenin etrafında dönen güzel bir hikaye.
Yer bir Ege kasabası olunca daha da keyifli oldu benim için okuması.
Erkek bir yazarın kaleminden kadınların hislerinin okumak kitabı daha bir güzelleştiriyor.
İlk Hüsnü Arkan kitabımı çok sevdim; resim yapma isteğimi alevlendirdi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder