çocuklar bizim hayatımızı adeta yutar ve sonrada paramparça ederler.yüzlerinde gülücüklerle evlilik hayatına atılan çiftlere bakarsın, içinden 'zavallıcıklar,hiç bir şeyden haberleri yok, pek de memnunlar' dersin.başlangıçta kimse kimseyi uyarmaz.
çocuklar büyürken dövüşürler.yaşamın kanunudur bu. şiddetin yerine yasaları koyabilmek için terbiye görmek gerekir.unutmayın ki güç kimdeyse hak da onundur. ben vahşet tanrısına inanırım.yalnızca ama yalnızca onun hükmü geçer, hem de karanlık çağdan beri.kongoda çocuklar sekiz yaşındayken öldürmeyi öğreniyorlar.daha çocukken yüzlerce kişiyi öldürmüş olan çocuklar var. satırla.. twelve'le, kalaşnikofla, grenade launcher 'la..
pek güzel bi oyundu, çok eğlendim, dekorda, oyunculuklarda, oyun metni de hoşuma gitti.matmazel in kusma sahnesi de pek güzeldi:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder