eylül.hiç bir zaman sevemediğim bir ay.hep koşuşturmacalar,sorunlar stresler getirdin bana.bir kere okulun başladığı aysın.seni neden seviyim ki!okuldan hiç bir zaman haz etmedim.ortaokuldan itibaren devamsızlığımın sonuna kadar kullanıp bir şekilde raporlar bulup okula gitmezdim.istemezdim.hele bazı derslere gitmek bana göre tamamen zaman kaybıdır.hocanın bana hiç bir şey katmadığı aksine kitapta yazanları aynen okumak ya da üniversite için; elindeki notları aynen okumak, slayt yapıp iki powerpoint sunumu haline getirmekle ders yaptığını zanneden soru sorduğunda cevap veremeyen ,yıllardır aynı dersi vermesine rağmen daha bir sistem bile oturtamayan akademisyenlerle dolu üniversiteler.kendine de bana da zaman kaybettirme, notunu ver ve uğraştırma demek istiyorum pek çoğuna.tek yaptıkları şey finalde kitabı resmen ezbere yazmamızı bekleyen kendini çok ahım şahım bir şey yapıyormuşcasına benden kimse geçemez diye havalara giren arkasından söylenen binbir küfürü kafaya takmadan yaşayabilen sanki hayat çok kolaymışcasına, sanki onlar hiç öğrenci olmamışlarmış gibi,sanki öğrenciler bir tek onların dersini alıyormuşcasına pervasızca hareket eden hocalar.gereksiz yere sıkıntı çekmek.össde bilmemkaç puanla dereceler yapıp en iyi üniversitelerden birinde okuyunca da insanın eline pek bir şey geçmiyor.daha çok sinir bozukluğu,sınav dönemlerinde mide sendromları,herkesin kendini beğendiği, samimi gibi davranıp birbirinin arkasından demediğini bırakmayan öğrenciler.
işte bu yüzden okul başlarken sevinen insanları hiç anlamam.şimdi öss tercih dönemime dönsem her şey çok faklı olurdu heralde.her ne kadar başka yerlerde de aynı şeylerin olduğunu bilsem de.yine de herşeye rağmen istanbul çok farklı bir deneyim.en azından.
kuzuşumuzu,pöticiğimizi kısırlaştırdık onun o gövdesindeki traş edilmiş kısmı, yara izini görmek ne kadar acıymış.bundan iki yıl önce kedi besleyip, evde olmadığında özleyeceksin deseler hayatta inanmazdım heralde.
ha bir de;kuzguncuk çok güzel bir yer.mutlaka gidip görülmeli.