bir konserin anatomisi

hayatımda hiç bir zaman bir şarkıcı ya da ünlü için ölüp bittiğim allahım nolur bir kere görsem ,canlı dinlesem, sarılsam , dokunsam dediğim bir dönem olmadı.hatta pek çok ünlüyü canlı olarak görmüş olmama rağmen hımm tamam fena değilmiş evet hoşmuş der yoluma devam ederim.yazarlar haricinde hiç kimseye hiç bir yerimi :) hiç bir şeyimi imzalatmamışımdır.

her seferinde televizyonda çığlıklar atarak yırtınarak kendini ünlü kişiye göstermeye çalışan,kendinden geçen, ağlayıp zırlayan, bayılan kızcağızlara hiç bir anlam veremem-ki hala bazı ünlüler için bunları yapanlara yine anlam veremem de neyse!- 

dün akşam ki tarkan konserinde bende o tarkaaann!!! diye çığlıklar atanların içinde yer aldım.bunun nasıl bir şey olduğunu görmüş oldum:)evet zaten kendinize engel olamıyorsunuz! şu zamana kadar da az çok konsere gitmiş biri olarak, tarkanın ciddi anlamda farklı bir enejisi olduğunu söyleyebilirim.konserdeki kameraları , sahneyi kullanma şekli bile ne kadar profesyonel  olduğunu , yıllardır insanlara nasıl hem çok yakın, hem çok uzak durabildiğini anlatıyor. 

bir saniye durmadan sürekli dans edip, oradan oraya koşabilen ,gerçekten çookk şeker:) olduğu, çoğu şarkısı sadece bir sene dinlenebilen eller havaya modunda şarkılar söyleyen biri olmadığı, sürekli kameralar önünde olmadığı için  tarkanı bu kadar her kesimden insan dinleyip sevebiliyor bence. 

dün akşamki konserinde  inci tanem, ikimizin yerine,unutmamalı, kış güneşi, salına salına sinsice gibi şarkılarını söylediği akustik kısım özellikle müthişti. 

konserden sonraki kararım:tarkanı eğer bir gün bir yerde olur da görürsem o saniye koşarak üzerine atlıyorum!!:)